ผมทำงานที่สหกรณ์แห่งหนึ่งใกล้จะครบสิบปีแล้ว เพื่อนร่วมงานที่เข้ามาทีหลังผม ต่างทยอยได้เลื่อนตำแหน่งที่สูงขึ้น ผม...กลับจมอยู่ที่เดิม ความรู้สึกภายในจิตใจยากที่จะรับได้
จนกระทั่งวันหนึ่ง เสี่ยงกับการถูกเลิกจ้าง ผมขอพบเจ้านายเพื่อคุยถึงสาเหตุ
" เจ้านาย ผมเคยมาสาย กลับก่อนเวลา หรือ ละเมิดกฎระเบียบหรือไม่ "
เจ้านายตอบทันทีว่า " ไม่เคยและไม่มี "
" ถ้าเช่นนั้น เป็นเพราะบริษัทฯมีความลำเอียง อยุติธรรมกับผมหรือ?"
เจ้านายอึ้งก่อน แล้วพูดว่า " ไม่มี ไม่ใช่แน่นอน "
" แล้วทำไม ผู้ที่อายุงานน้อยกว่าผม กลับได้รับความสำคัญ ความไว้วางใจในหน้าที่ปฎิบัติงาน แต่ผมกลับอยู่ในตำแหน่งหน้าที่ที่ไม่สำคัญมาตลอด "
เจ้านายนิ่งเงียบ ไม่สามารถหาคำพูดมาตอบผมทันที จากนั้นยิ้มๆ แล้วพูดว่า " ปัญหาของเธอเดียวเราค่อยคุยกันใหม่ เวลานี้ ผมมีเรื่องเร่งด่วนสำคัญอยู่เรื่องหนึ่ง ช่วยผมจัดการไปก่อน มีลูกค้าเจ้าหนึ่ง เตรียมตัวมาที่บริษัทฯ เพื่อตรวจสอบสินค้า "
เจ้านายให้ผมติดต่อพวกเขา สอบถามว่า จะมาถึงเมื่อไหร่ ผมคิดในใจว่า " นี่หรือ งานเร่งด่วนเร่งรีบที่สำคัญ " ก่อนก้าวออกจากประตู ผมอดไม่ได้จะคิดเยาะเย้ย สิบห้า
นาทีไม่ถึง ผมกลับเข้าไปในห้องทำงานของเจ้านาย
" ติดต่อได้หรือยัง?" เจ้านายถาม
" ติดต่อได้แล้ว พวกเขาบอกว่า อาจจะมาสัปดาห์หน้า"
" สัปดาห์หน้า วันเฉพาะเจาะจงคือวันไหน?:
" ผมไม่ได้ถามรายละเอียด "
" พวกเขาจะมากันกี่คน "
" โอ้...ท่านไม่ได้ให้ผมถามเรื่องนี้น่ะ "
" งั้นพวกเขาจะมาทางรถไฟหรือเครื่องบิน "
" นี่ท่านก็ไม่ได้บอกให้ผมถามสักหน่อย "
เจ้านายไม่พูดอะไรอีก ท่านโทรศัพท์เรียกจูเจิ้นเข้ามา จูเจิ้นเข้ามาบริษัทฯหลังผมหนึ่งปี ตอนนี้เป็นผู้ควบคุมรับผิดชอบแผนกหนึ่งไปแล้ว เขาได้รับหน้าที่เหมือนกันกับ
ผมที่ได้รับเมื่อสักครู่ เวลาผ่านไปครู่เดียว จูเจิ้นก็เดินกลับมา
" อ้อ...เป็นอย่างนี้ " จูเจิ้นเริ่มรายงาน " พวกเขาจะมาโดยเครื่องบิน เที่ยวบ่ายสามโมง วันศุกร์ จะมาถึงประมาณหกโมงเย็น เดินทางมาทั้งหมดห้าคน นำคณะโดยฝ่าย
จัดซื้อผู้จัดการหวัง
ผมบอกพวกเขาแล้วว่า ทางบริษัทฯเรา จะส่งคนไปรับ นอกเหนือจากนี้ พวกเขาวางแผนตรวจสอบสองวัน รายละเอียดเจาะจงเมื่อพวกเขามาถึงแล้ว ค่อยปรึกษาหารือร่วมกันทั้งสองฝ่าย
เพื่อความสะดวกในการปฎิบัติงาน ผมขอเสนอจัดหาที่พัก ระดับอินเตอร์ที่อยู่ใกล้กับบริษัทฯให้แก่พวกเขา หากท่านเห็นด้วย พรุ่งนี้ผมก็จะจองห้องพักไว้ล่วงหน้า
นอกเหนือจากนี้ ยังมีอีกเรื่อง กรมอุตุฯ รายงานว่า สัปดาห์หน้าฝนจะตก ผมจะคอยติดต่อสื่อสารพวกเขาตลอด หากมีสถานการณ์เปลี่ยนแปลง ผมจะรายงานท่านทันที
หลังจากจูเจิ้นออกไปจากห้องแล้ว เจ้านายแตะไหล่ผม แล้วพูดว่า " ตอนนี้ เรามาคุยถึงปัญหาของของเธอต่อ "
" ไม่ต้องแล้ว ผมรู้สาเหตุแล้วว่าเพราะเหตุใด รบกวนท่านมากแล้ว "
ผมเข้าใจแจ่มแจ้งแล้วว่า ไม่มีใครเกิดมา ก็สามารถแบกรับภารหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ล้วนเริ่มจากความเรียบง่าย เริ่มทำจากเรื่องเล็กๆที่เรียบง่าย
วันนี้ เธอติดแผ่นฉลากให้เธอเองเช่นไร อาจกำหนดตัดสินว่า พรุ่งนี้เธอจะเป็นผู้ที่สมควรได้รับมอบหมายภารกิจที่ใหญ่ขึ้นหรือไม่
ระยะห่างของความสามารถ มีผลกระทบโดยตรงกับผลของชิ้นงาน ไม่ว่าองค์กรใด
บริษัทฯใด ก็ต้องการบุคคลที่ทำงาน ที่มีความสามารถ ความรับผิดชอบต่อหน้าที่อยู่ในตัวตัวเอง
พนักงานที่มีความโดดเด่น ยอดเยี่ยม ล้วนไม่ต้องให้ผู้อื่นมาบอกมากล่าวว่า จะต้องทำอะไรถึงจะขยับตัวทำ
แต่จะทำความเข้าใจด้วยตนเองว่า สมควรทำอะไร หลังจาก
นั้นทุ่มเทแรงกาย แรงใจกระทำจนสำเร็จ
...เป็นเรื่องจริง.,ครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น